انار يك منبع طبيعي از تركيبات فنلي است كه حاوي آنتي اكسيدان هايي همچون تانن، پلي فنل، فلاونوئيد و ويتامين مي باشد.  ساير آنتي اكسيدان هاي انار شامل توكوفرول ها و C آنتوسيانين ها هستند كه خواص پيش گيرنده و درماني آنها به اثبات رسيده است.
انتوسيانين ها كه فلاونوئيدهايي با توان آنتي اكسيداني هستند و درخشندگي آب ميوه انار را باعث مي شوند، طي رسيدن ميوه افزايش و پس از پلاسيدگي كاهش مي يابند.  مواد معدني موجود در آب ميوه شامل آهن (كه نسبتاً فراوان تر از بقيه كلر، كبالت است) و عناصري همچون كلسيم، سلنيم، كروم، سزيم، مس، پتاسيم، منيزيم، منگنز، موليبدن، سديم،(Sn) تين ،(Ce) سريوم ،(Sc) اسكانديوم ،(Rb) روبيديوم و روي است. (Sr) استرانسيوم يكي از تركيبات جدا شده از دانه انار، روغن دانه انار است كه 12درصد وزن دانه را شامل مي شود.

علاوه بر اين اجزاي انار، از گل ، برگ ، پوست تنه و حتي ريشه و پوست انار نيز به عنوان دارو استفاده مي شود.
مطالعات پاراكلينيكي مد لهاي حيواني انجام شده طي يك و نيم دهه اخير نشان داده است كه عصاره گل، دانه، روغن دانه و  پوست و دانه  انار  داراي خواص ضدديابتي هستند.  علاوه بر اين، آب ميوه انار هيپرليپيد ميا (افزايش ليپيد خون) ناشي از ديابت را بهبود مي بخشد و اشكالات ثانوي متعدد ناشي از ديابت را مانع مي شود .

عصاره متانولي گل انار روي ديابت نوع II مؤثر است و مطالعات نشان داده است كه استعمال خوراكي عصاره گل انار ميزان گلوكز پلاسماي خون را در رت هاي ديابتي غيرناشتا كاهش مي دهد.

منبع خبر:خبرگزاری علم و فن آوری